Co stanęło na drodze kanadyjskich drużyn zmierzających do finałów Pucharu Stanleya?

Każdy kanadyjski kibic hokeja zdaje sobie sprawę, że ten kraj nie zdobył Pucharu Stanleya od 1993 roku i chciałby, żeby to właśnie jego drużyna przerwała tę passę, chociaż większość jest też w stanie poświęcić własne upodobania dla ratowania dumy narodowej.

W tym roku najbliżej osiągnięcia tego celu byli Jets, co podzieliło fanów hokeja na takich, którzy od razu wskoczyli na ich bandwagon oraz tych, którzy mimo wszystko liczyli na ich niepowodzenie. Wbrew pozorom nie było wcale tak, że cała Kanada trzymała kciuki za Odrzutowce.

Od 1993 roku do finału trafiło tylko pięć kanadyjskich drużyn, czterem z nich zabrakło jednej wygranej do osiągnięcia upragnionego celu. W tym artykule omówimy jeden sezon każdej kanadyjskiej drużyny, w którym to mieli największe szanse na obecność w finale oraz przedstawimy, co poszło nie tak.

2011/12 Vancouver Canucks

Sytuacja: 51-22-9, prowadzili wtedy w lidze ze 111 punktami i otrzymali drugie z rzędu Presidents’ Trophy.

Liderzy: Henrik Sedin (81 punktów), Daniel Sedin (67 punktów), Alex Burrows (52 punkty)

Starter: Roberto Luongo (2.41 GAA, .919 odsetek obron)

Dlaczego miało im się udać: Do 2012 roku to, że Canucks są najlepszą drużyną w lidze, nie pozostawiało zbyt wiele wątpliwości. Powracając po wcześniejszej łamiącej serce przegranej w finałach, wrócili bardzo zmotywowani i zdominowali ligę na kilka miesięcy. Po zdobyciu dwóch Presidents’ Trophy z rzędu oraz czterokrotnie zgarniając powyżej 100 punktów w sezonie zasadniczym weszli do play-offów jako faworyt, by po raz kolejny reprezentować Konferencję Zachodnią w finale, ale…

Co poszło nie tak: …pojawili się Kings.

Pomimo zakwalifikowania się jako ostatnia drużyna z Konferencji Zachodniej, to Kings byli ulubieńcami analityków i sprawiali wrażenie trudnego przeciwnika w pierwszej rundzie. Wykazali o wiele więcej, wygrywając pierwsze dwa mecze w Vancouver z identycznym wynikiem 4:2, po czym trener Canucks, Alain Vigneault, zastąpił w bramce Luongo Corym Schneiderem na resztę serii. Bramkarz rezerwowy dobrze się wykazał, ale mimo to Kings wykończyli Canucks w pięciu meczach. Ta seria to był początek końca dla Canucks jakich niektórzy z nas pamiętają.

2002/03 Ottawa Senators

Sytuacja: 52-21-8-1 (tak, to było jeszcze za czasów czterech kolumn), 113 punków i jedyne Presidents’ Trophy w historii.

Liderzy: Marian Hossa (80 punktów) i Daniel Alfredsson (78 punktów). W drużynie również zadebiutował 19-letni Jason Spezza, a na niebieskiej linii znaleźli się Wade Redden i Zdeno Chara.

Starter: Patrick Lalime (2.16 GAA, .911 odsetek obron)

Dlaczego miało im się udać:

__________________________________

Aby czytać dalej

Wybierz jedną z opcji abonamentu i ciesz się nieograniczonym dostępem do serwisu. NHL w PL to miejsce naszej pracy. Traktuj nas jak gazetę lub magazyn. Dziennik lub miesięcznik, przy tworzeniu którego działa wiele osób za określone wynagrodzenie. 10 złotych za miesięcznik złożony z 100 stron (średnia ilość artykułów w portalu) to uczciwa cena.

Możesz nam zaufać! Współpracujemy z uznanymi na polskim rynku markami jak TVP, czy wydawnictwo SQN, a o naszej rzetelności i bezpieczeństwie całego procesu świadczą już setki sprzedanych przez nas abonamentów. Płatność jest prosta i intuicyjna ale w razie wątpliwości w FAQ zobaczysz jak wygląda proces zakupu. Zapraszamy do działu z darmowymi artykułami gdzie będziesz mógł przekonać się, że naprawdę warto w nas zainwestować.