Rosyjski dopingowicz na drodze do NHL

1. Zaripow to faktycznie żaden „ogórek” w świecie hokeja – głównie kojarzony ze swoją grą w Kazaniu. Mi także ciężko wyrobić sobie jednoznaczną opinię o jego „podrasowywaniu” jego organizmu w celach zawodowych.

   „Zastanawiam się tylko nad jednym: jak naprawdę jest z dopingiem w NHL? Dotychczas były to incydenty, w dodatku dotyczące “szeregowych” zawodników jak np. Carter Ashton. Wiemy, że kontrole w Lidze są rzadkie, a nie bądźmy naiwni: sezon w National Hockey League jest niezwykle wymagający, wręcz wykańczający. Nie powiecie mi, że odpowiednie “suplementy” poprawiające wytrzymałość nie są w codziennym obiegu… Z drugiej strony nie wiem, czy chcę otwierać tę puszkę Pandory.”

   Tak się złożyło, że w ubiegłym roku miałem okazję widywać się kilkukrotnie z matką dziewczyny Alana Łyszczarczyka, a także z dwa razy spotkać się z nią samą, i dyskusje, rzecz jasna, musiały zejść na hokej i mama Karoliny (dziewczyny Alana) (ich rodzina jest w stałym kontakcie z Alanem) powiedziała mi, że szprycowanie się jakimiś środkami dopingującymi nie jest w NHL rzadkością, wspominała, że faktycznie kontroli, jakiegoś nadzoru nad tym tam nie ma, a wpadają tylko tacy, którzy albo biorą więcej „niż ustawa przewiduje”, albo przez nieumiejętne stosowanie dopingu. Słowa wydają się być prawdziwe, ale jeśli nie wejdziemy do szatni jednej z drużyn i nie zobaczymy opakowań po tym meldonium czy innych specyfikach to wszystko to będzie miało otoczkę spekulacji i domysłów, które mogą być prawdziwe lub nie. A nawet jeśli się okaże, że jest prawdziwe, to dla własnego dobra i w myśl zasady „im mniej wiesz, tym lepiej śpisz” trzeba przyznać rację autorowi artykułu i tą puszkę Pandory trzymać zamkniętą na cztery spusty!

Comments are closed.