Ron Francis – żółw, wizjoner i człowiek, który podjął się najtrudniejszej pracy w NHL

1. W momencie sprowadzenia Darlinga do CAR bramkarz ten był w podobnym momencie co Ben Bishop po przejściu z OTT do TBL- było wiadomo, że jest duży potencjał i dotychczasowe osiągnięcia go potwierdzały. Nie było natomiast wiadomo, jak się sprawdzi w roli startera. I o ile Bishop wykorzystał swoją szansę na 200%, o tyle Darlingowi nie było to dane. Transfer ten miał sens W TAMTYM MOMENCIE.
   Druga sprawa: przypomnę tylko, że wychwalany w tym tekście Jim Rutheford był również swego czasu GM-em drużyny z Raleigh i podobnie jak Francis niczego znaczącego tam nie osiągnął. Raczej skupiłbym się na ograniczeniach finansowych, jakie podówczas trapiły Huragany.
   I trzecia sprawa: nie istnieje GM, którego drafty i wymiany zawsze wychodzą na plus. Nawet Poile czy Yzerman mają na swoim koncie kilka wtop.

   • Ja bym jeszcze dodał, że wspominani Rutherford (w Pittsburghu) z Armstrongiem wymieniali trenerów w akcie desperacji, a nie przemyślanego metodycznego działania. Krzesło pod ich dupa już się paliło. Obaj mieli ekipy na dalekie wycieczki w play-off, a pałętali się pod kreską. Zanim zacznie się ich chwalić za zmianę HC, trzeba zadać inne pytanie, o poprzednich trenerów – kto ich k*** zatrudnił?! Carolina w odróżnieniu od Blues czy Penguins nie wyglądała personalnie jak drużyna gotowa na zawojowanie play-off.

     Rutherfordowi trzeba oddać, że siedział w organizacji Whalers/Hurricanes dwie dekady i pomimo wielu chudych lat dwa razy był w finale i raz wygrał.

     • W pięciu ostatnich latach dwukrotnie wygrały drużyny robiące zmianę trenera w trakcie sezonu (zawsze spowodowaną słabszymi wynikami niż oczekiwania). Nie mam teraz statystyki ale drużyn które dzięki takiemu 'aktowi desperacji’ zrobiły play-offy naliczylibyśmy pewnie dwucyfrową liczbę. Skoro jak to nazywasz element desperacji działa, to może nie ma co go demonizować? Po prostu ktoś umie w odpowiednim momencie pociągnąć za spust, a inny jest zawsze opanowany i myślący już w grudniu „trudno, może za rok się uda”.

       • Można na to spojrzeć z drugiej strony: co za debil zatrudnił takiego nieudacznika na pozycji HC, że drużyna z potencjałem była bliżej dna ligi niż jej szczytu? Gdyby pierwsza decyzja była słuszna, nie byłoby potrzeby naciskać na żadne spusty.

         Jeśli już kogoś z tych powodów wyróżniać, to Dona Sweeney’a z Bostonu. Miał trenera na krzywej wznoszącej (bardzo nieznacznie ale jednak) i drużynę na pozycji play-off. Mimo to odstrzelił Juliena i dobrze na tym wyszedł.

         Coś jednak jest na rzeczy. W obecnej dekadzie jedynie Żul(ien) i Trotz spośród zwycięzców byli trenerami, którzy nie byli strażakami w trakcie sezonu. Quennevile też wszedł w zespół w sezonie i już rok później cieszył się z pucharu. Powtórek nie liczę, bo po co zmieniać gościa, który daje radę.

         Także poniekąd przyznaję rację, że wymiana HC w Carolinie powinna się odbyć trochę wcześniej. Skok jakościowy po zmianie trenera aż nadto widoczny: prawie 14 punktów w stosdunku do średniej z trzech poprzednich lat. Tyle, że niekoniecznie trzeba było to robić w trakcie sezonu.

   • 1. Historia oceniła kontrakt Darlinga od CAR, więc i ja oceniam, nie widzę sensu zastanawiać się teraz co w tamtym momencie się wydawało? Chęci każdym ma dobre, ale nie o to chodzi.

     2. Jim Rutherford dwa finały 2002, 2006 i finał konferencji w 2009, oczywiście były też chude lata jak okres 2010-2014 bez play-off. Nie gloryfikuje, porównuje fakty.

     3. Ograniczenia finansowe wspomniane.

     4. Nie ma ludzi nieomylnych, ale niektórzy po prostu mają 55% na faceoff a nie 45 i nie widzę powodu by o tym nie pisać 🙂

     • W NFL praktycznie każdy GM mając do dyspozycji olbrzymie zaplecze skautów w dłuższej perspektywie czasowej trafia w drafcie z podobną skutecznością. I to pomimo dużo większej specjalizacji niż w hokeju. Tam nie ma nawet 55 – 45. Dlatego nNajwiększym wyzwaniem jest znalezienie odpowiedniego HC.

       Ale tam juz pierwszoroczniak jest w stanie zrobić sporą różnicę. Składy w sporej mierze oparte są na graczach na wstępnym kontrakcie ze względu na czapkę płac. Dlatego łatwiej ocenić pracę GMa.

Comments are closed.