Audio: przedsezonowy przegląd – Tampa Bay Lightning

1. A już miałem delikatną nadzieję, że Callahan na lód nie wróci i będzie można go wrzucić na LTIR jak swego czasu Matthiasa Ohlunda. Powiem krótko: to najlepiej opłacany zawodnik, jak to ująłeś ,,niższych linii” w całej NHL. Jeden z niewielu kiepskich kontraktów, jakie podpisał Y. Oczywiście cała drużyna gada w stylu: ,,No, Ryan to dusza naszej drużyny, jest bardzo potrzebny, bla bla bla…”, ale salary cap to salary cap i jest bezlitosny. Goście zarabiający w swoich ekipach po ~ 6 mln zwykle są czołowymi strzelcami, albo najważniejszymi postaciami. Callahan takim kimś nie jest i nie będzie. Generalnie to, co robi, można porównać do gry Briana Boyle’a. Rzecz w tym, że ten ostatni zarabiał ponad dwukrotnie mniej.

   • Problem Callahana jest taki, że bardzo szybko się „zużył”. Fizyczny styl gry, agresywna walka na bandach i regularne blokowanie strzałów w połączeniu z nie najlepszymi gabarytami to prosta droga do „skończenia się” w okolicach trzydziestki. W swoim prime unikatowy gość nawet do top-6, dziś co najwyżej solidny wyrobnik do 3-4. ataku + PK. Przypomina mi się casus Brendena Morrowa, jeszcze w Dallas sezony na 30G, później błyskawiczny zjazd i tułaczka w Pittsburgach i innych Tampach. Najgorsze z perspektywy Yzermana jest to, że regres Callahana był łatwy do przewidzenia… Z drugiej strony jeszcze tylko 3 lata kontraktu, możliwe, że po sezonie 17/18 uda się z niego zejść.

Comments are closed.