Nocna Zmiana: baśniowy Heritage Classic, cała wieś na meczu

1. Oglądałem mecz Preds tez na żywca i mam takie refleksje .
   Kiedy dać szanse na przełamanie Sarosowi jak nie w takim meczu ? I to było dość dobre spotkanie tego golkipera . Dotychczas chłopak wpuszczał po 5 bramek . Dobre przełamanie dla niego na pewno , zwłaszcza ze Tampa miała mocne momenty inwazji w tercji ataku . Predators przez długie minuty nie mogli wyjec z tercji .
   Tez to jest pewna tradycja ze Preds poniekąd się przykładają dla tych pojedynków z Tampa .
   Dla przypomnienia rekordowa poprzednia kampania Tampy to miedzy innymi dwie porażki właśnie z NSH .
   Tak jak dla Sarosa pewne przełamanie w bramce i dobry występ, tak tez obrona może czasem desperacko ale pomogła Sarosowi .
   Dla odnotowania na plus również to , ze NSH zaczęli grać efektywnie formacjami specjalnymi i wydaje się ze aż tak słabo nie będą jak sezon wcześniej .
   Bardzo dobrze się ogląda Josiego i Ellisa .
   Dla przypomnienia również ze Predators właściwie nie grają bez 2 lini . Kontuzja w dalszym ciągu Forsberga i Duchene i widać gołym okiem ze konstruowanie ataku idzie oporniej ale nie oznacza to ze słabo . Widlastym ciągu sporym atutem jest ta szybka tranzycja i sprawne kontry .

   Ci którzy widzieli w M. Granlundzie strzelca / snajpera cóż .. nie ten typ . Zero instynktu zabójcy . Obija facet słupki , poprzeczki , parkany , samych bramkarzy , ale krążka w siatce wpakować mu jest trudno i aż się dziwie ze to samo dzieje się ze Smithem . wydawał mi się bardzo porządna opcja do pary nr 2-3 . Cień faceta z przed kampanii .

   Przy tej samej refleksji pozostanę i się zastanawiam jak by w parze z Duchene był James Neal .. facet wykręca dawno niewidziane u niego wyniki
   Ciekawe jaki wzrost wartości przywdzieje jego osoba po tym sezonie i czy to nie będzie jednorazowy strzał
   Zerknąłem jeszcze na mecz Calgary – Jets
   super klimat . Śnieg , wiaterek , lód , stadion . Korzenie hokeja o tym warto pamiętać i z ta stylowa się nie rozstawać nigdy . Jest to sport zimowy i niech tak zostanie

2. Dobry.
   Klasyka gatunku w pełnym tego słowa znaczeniu. Sceneria jak z baśni, jersey`e z lat 80 bardzo mi się podobały – to był znakomity pomysł, żeby Jets i Flames wystąpili w strojach retro.
   Chociaż nie ma się co dziwić, nazwa wydarzenia zobowiązała.
   Jets mieli idealnie niebieskie stroje, nic dodać nic ująć.
   Dziwne uczucie – kłaść się spać po wschodzie słońca w październiku, prawie listopadzie.
   No ale za kilka dni czeka mnie powtórka, zarywało się noce niemniej jednak za oknem było jeszcze ciemno.

   Sam mecz : mogłoby być więcej bramek i w związku z tym najlepszymi aktorami tego spektaklu byli bramkarze.
   Coraz bardziej przekonuję się do Connor`a Hellebuyck`a i bez ogródek twierdzę, że uratował to spotkanie.
   Formacje obronne w obydwu drużynach spisały się przyzwoicie. Morrissey : gol w przewadze i jego akcje poszły do góry, rozważna i odpowiedzialna gra – tak właśnie widzę tego zawodnika.
   Co do forwardów – najlepszy był Little, wiadomo dlaczego. Niestety martwić może fakt, że znowu trafiają w przewadze a w grze 5 vs 5 goli nie uświadczono. Jak dla mnie poczynania ofensywne Jets są łatwe do obrony i przewidywalne, nie ma improwizacji i nie ma zawodnika, który zagrałby z tak zwaną fantazją, odchodząc od narzuconych schematów.
   Czwarte rozstrzygnięcie po upływie regulaminowego czasu dla Winnipeg – bardzo dobrze, ale mnie kosztuje to bardzo dużo nerwów. Przynajmniej wygrywają.
   Kto by pomyślał, że najlepszym asystującym będzie Laine – ja na pewno nie.

   Wygrana poprawiła mi odrobinę humor, ale ten zespół czeka naprawdę sporo pracy. Jestem zdania, że z innym trenerem wyglądałoby to inaczej i przede wszystkim lepiej, oni są już naprawdę zmęczeni i wypaleni tym Maurice`m.

   Na zakończenie : życzyłbym sobie więcej takich klasyków, na przykład w finale konferencji. Będę szczery i wiem, że niekoniecznie to jest możliwe ale chciałbym, żeby w półfinałach spotkała się cała kanadyjska czwórka. Jets (to oczywiste) lecz także Flames, Oilers i Canucks : lets go to Stanley Cup Playoffs!

3. Oglądałem Tampa-Nashville.
   Zawsze mówię, że prowadzenie w hokeju jedną bramką to tak, jakby w ogóle nie prowadzić. Nawet 3 bramki są do odrobienia relatywnie szybko. Wczoraj Tampa przegrała, bo od początku sezonu jej formacje specjalne grają dużo poniżej przeciętnej. Bramka w PP nie powiem, że z przypadku, ale super rozegrania tu nie było. Po prostu krążek znalazł się u Stamkosa, a ten wiedział, co z nim zrobić. Pozostałe 3 przewagi rozegrane dramatycznie słabo. Nawet nie wiem, czy padł jakiś strzał? Ogromne problemy z założeniem zamka, w ogóle z wjazdem do tercji ataku; krążki rzucane nie wiadomo do kogo. W PK też nie za różowo. Można powiedzieć, że wszystkie 3 bramki padły w osłabieniu (bramka Ellisa padła ile? 3 sekundy po wyjechaniu Josepha z ławki kar?). W kolejnym spotkaniu do obsmarowania para McDonagh-Černák (pierwszy siedział, kiedy Josi strzelał wyrównującego gola, a drugi zmienił tor lotu krążka przy pierwszej bramce). Kuczerow znowu nie grał nic (te 10 punktów w 10 spotkaniach bardzo przekłamuje obraz).
   Do pochwalenia natomiast McElhinney i formacje do gry 5 vs 5. NSH kilka razy zostało zepchnięte do głębokiej defensywy.
   Generalnie formacje specjalne do DUŻEJ poprawy, bo przegrywają Tampie mecze.

4. Właściwie Seabrook i jego postawa w tej konkretnej sytuacji nie jest sednem sprawy.
   Raczej rażąca nieskuteczność, niezrozumienie się w wielu sytuacjach i niedokładność rodem z jakiejś amatorskiej ligi. Przez dużą część meczu Hawks grali jak równy z równym jednak wtedy petardę odpalali Canes-efekt, dziadki na obronie plus niewidoczni momentami Kane, DeBrincat, Toews gubili się, metryki nie oszukasz. Było w tym meczu kilka dziwnych upadków, potknięć i samo rozbicie się na bandzie (Nylander) graczy Blackhawks.
   Kwitesencją nieporadności Hawks było rozklepanie obrony Caroliny i niedokładne (za plecy) podanie do ostatniego gracza na setkę. Na dodatek Mrazek bronił wszystko.
   Joel Q wróć ……..

5. To była dla mnie zajebista hokejowa niedziela,pobudka o 6.na dzień dobry meczyk Lisci z Habs????.potem 2h treningu hokejowego syna i te wszystkie dźwięki na zywo.O 17nadrabiam Minnesote która notabene jak mowilem rozszarpala krolow.a teraz zakończyłem czym najpiękniejszym czyli Heritage Classic.Atmosfera genialna,dałbym się pokroić żeby tam być,a do tego padający śnieg,bajka.Cudowna hokejowa niedziela.We born to be WILD???

Comments are closed.